Hele dag socialisen, mensen die aandacht willen. Er is geen ontkomen aan. Ik twitter het maar allemaal een beetje van me af en als ik dat niet doe geef ik mensen ongevraagd dwingend advies over wanneer twitteren wel en wanneer twitteren niet interessant is. En hoe ze het kunnen inzetten voor hun marketing.Er gebeurt wel meer ongevraagd. Op de borrel aan het eind vertelt een stagiaire ongevraagd over haar Vlaamse baas: 'Hij fleurt enorm op als hij in Amsterdam is.' 'Wát zeg je,' vraag ik, 'fleurt? Of flirt?'
Ik leg hem uit dat iedereen in Nederlandse boekenvak elkaar zitten te twitteren en te facebooken en te bloggen, dat dat leuk is, óók voor vijftigers, of juíst voor vijftigers. In België doen ze dat niet, zegt hij. Maar gráág wil hij op de foto, opgefleurd of flirtend, plaatje bij praatje. Alarming how charming. Hele avond geouwehoer, maar erg plezierig wel. Hoe later het wordt, hoe meer er om ons heen over echtscheidingen uitgewisseld wordt.
Wat een beetje ongemakkelijk voelt is te horen dat een ex-collega mijn blog volgt. Het is voor mijn gevoel meer voor familie en vriendinnen en totaal onbekenden. Wat heeft hij te maken met mijn plantjes op het balkon? Om maar wat te noemen. Of moet ik nu ik dit weet belangwekkender gaan bloggen? Visies op de wereld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten