Dagje uit naar Laren. Twee blogvriendinnen hebben de tentoonstelling 'Facing China' in het Singermuseum al aangeraden, dus dat moet goed zijn. De verhalen lijken trouwens helemaal niet op elkaar, dus hoe dat kan moet nodig onderzocht. Ik heb onlangs een bijzonder vorstelijk bedrag ontvangen voor mijn verjaardag. Die steek ik eerst maar eens in een nieuwe Museumjaarkaart.De ene bezoekster had ingezoomd op de realistische doch toch vervreemdende schilderijen, de andere op 'Slow Art', een abstracte, meer meditatieve manier van schilderen. De beide genres zijn inderdaad vergenewoordigd. De verzamelaar had toen hij met verzamelen begon, als relatieve leek, eerst realistische werken verzameld, maar later in in een andere levensfase - kreeg hij behoefte aan stiller werk.
De realistische schilderijen zijn qua kleuren, beelden en sfeer vaak leuk, maar bij nader inzien ookwel vaak ongemakkelijk. Dit schilderij van Tang Zhigang blijft me achteraf het meest bij. Een militair met een kwetsbaar ouwelijk kinderhoofd. Er is weinig toelichting bij de tentoonstelling over de kunstenaars en hun intenties, wel kun jee een audiotoer opje hoofd zetten waarbij een frisse oer-Hollandse vrouwenstem een tekst zegt over wat de kunstwerken voor associaties bij haar oproepen, en af en toe verhaalt ze van een bezoek aan de kunstenaar zelve. Van wie die stem is, en/of de tekst, dat meldt de audiotour niet. De suppoost weet het ook niet.
Uiteindelijk vind ik de Chinese Abstract Slow Art interigerender. Daar koop ik dan ook het boek van. daarover later wellicht meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten