Op het nieuws valt te horen dat tegen de kinderverkrachter Robert M. 20 jaar gevangenisstraf en TBS wordt geëist. Ik zie dat er afgelopen vrijdag een aflevering van EenVandaag geweest is over 'Het brein van Robert M.', met deskundigen van het Pieter Baan Centrum.
Moet ineens weer denken aan de documentaire 'Dead Men Talking', vorige week door de VPRO uitgezonden, in de reekst VPRO-Import, waarin een interviewster (Ding Yu) ter dood veroordeelden interviewt. Ze heeft dat al 200 keer gedaan en de serie is in China een tophit. Interviews vlak voor de terechtstelling. (Je kan de documentaire raar genoeg wel op Uitzending Gemist zien op de iPad, daar hèb ik het ook gezien, maar niet op internet. Dus ik kan het filmpje niet hier vertonen. Hoe kan dat nou?)
Al zoekende naar een kom ik terecht in een discussie in DWDD over de documentaire, waar journalist Frénk van der Linden en NTR-directeur Paul Romer van leer trekken tegen het programma en de documentaire. Die zou alle grenzen te buiten gaan. Een schánde. Romer zegt tenminste nog dat hij erover in de war is. Want wel kijken.
Gedreven door sensatiezucht, zeggen de heren.
Zelf heb ik van de week eerlijk gezegd gefascineerd zitten kijken. China: land met de doodstraf. Het is raar en vreemd en onbegrijpelijk, dat hele land, die doodstraf, die executies, maar ik heb die interviewster dat geen moment kwalijk genomen. Nu ik deze ongezouten meningen beluister denk ik verschrikt? Ben ik ongevoelig? Immoreel?
Nu denk ik: als ze Robert M. zouden interviewen zou toch ook iedereen kijken? Is het immoreel om naar mensen te kijken/luisteren die een gewelddelict hebben gepleegd en daarvoor veroordeeld zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten