Waar Ter Wereld

Omdat de treinen naar Schiphol vanwege het ongeluk van gisteren vanaf het CS nog niet rijden componeer ik een alternatieve route via Amsterdam Amstel en Duivendrecht. De eerste hobbel die op dit traject genomen moet worden is Bus 37. Na een half uur vanaf de bushalte de prachtige bloesems in het Flevopark bewonderd te hebben moet ik concluderen dat Bus 37 niet komt. 

Vanwege de reparatie en de afsluiting van de Schellingwouderbrug de komende maanden neemt de bus blijkbaar een andere route. Gek, want op het hek dat het verkeer tegenhoudt staat een bord waarop te lezen valt dat auto's de brug niet over mogen, maar fietsen, brommers, ambulances en het Openbaar Vervoer wèl. En het Openbaar Vervoer over deze brug, dat is toch Bus 37.

Enfin, nadat ik een half uur van de bloesem heb genoten neem ik toch maar de bolide.

Gelukkig ben ik nog wel op tijd. Reenskes Aeroflot landt een kwartier eerder dan verwacht. We wachten haar met Moeders, Broer, Broers' zoon en twee Vriendinnen op. Het duurt even, want de koffer is kwijt. Die staat nog te Bangkok of te Moskou of wie weet Waar Ter Wereld. Na een uurtje eerste verkennende gesprekken scheuren we met de bolide door de Amsterdamse avond. Er blijken veel meer straten en bruggen opgebroken. Vooral ook over de Amstel. Het is een ziekte. Maar we moeten erover. Na eindeloos slalommen geraken we toch op de Nieuwmarkt.

Nichtje heeft Reenskes woning kéurig achtergelaten. Ik gloei van trots. Er staan zelfs roze gerania voor in de plantenbakken. We doen kopjes thee. Het is zo gewoon dat ze er weer is: het is net of ze niet weggeweest is. Maar wel heb ik nu een prachtige armband uit Bangkok, er komen nog wierrookjes bij (maar die zitten in die kwijte koffer), ze komt binnenkort Rooie en Gele bewonderen en dan gaat ze Thais voor me koken. Dat is allemaal weer anders...