Het is nog steeds wel wennen. Ik woon ook nog maar 5 weken hier, moet ik vaak tegen mezelf zeggen, want het voelt het als al veel langer. Ann vroeg van de week: Maar wat was precies je droom bij je wens te gaan samenwonen? Dat ik meer vrij zou zijn, antwoordde ik, dat ik niet meer zo'n weekendrelatie had, dat ik mijn vriendinnen meer zou zien.
Die vraag en dat antwoord zijn een enorme opsteker. Gisteren is Reenske wezen eten en wandelen, en vanochtend komt Leen op de koffie, op de nieuwe fiets langs het Amsterdam Rijnkanaal. Het is een uur en drie kwartier fietsen.
Ze is zeer aangenaam verrast door het huis en de omgeving. Dat het geen Vinexwijk is, wat toch de indruk was die ze door de foto's had gekregen. Dat het in een oude structuur is ingebed. Die Amsterdamse straatweg, dat kanaal, die Vecht... Dat smaakt naar veel meer fietstochtjes, zegt ze.
Na de koffie fietst ze door naar Bussum voor een lunch. Ik rijd een stukje mee en te Tienhoven gaat zij noordelijk naar Loosdrecht en sla ik rechtsaf aar het oosten. Geen idee waar ik ben en waar ik uitkom. Heerlijke tocht. Prachtige luchten. Leeg landschap. Ik heb geen kaart bij me en geen telefoon, dus ik verdwaal als een gek, maar met een patatje op een cafetariaterras te Westbroek is alles weer goed. Voor wie de titel niets zegt: 'Op fietse' is een beroemd liedje van de Drentse zanger Daniel Lohues, waarin hij een fietstocht rond Emmen bezingt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten