Ik ben te vroeg en kan zomaar een kwartiertje stukslaan aan de Transvaalkade. Wat een heerlijke plek! Je zit net naast de Wibautstraat, maar je ervaart nauwelijks iets van de verkeersdrukte. Des te meer ervaar je de vaart, het gras en de bewoners.
Het is vandaag hysterisch zonnig, en er zitten twee behoorlijk ontblote Amsterdammers op hun balkon haast aanstekelijk onfatsoenlijk te stoven.
Wat heerlijk. Die hitte, de geur van het gras, die mensen... Ik word er een beetje weemoedig van. Wat zo'n zonnige dag en het uitzicht op zo'n balkon allemaal oproept. Mijn tweede studentenkamer op de Bloemstraat in Groningen had ook zo'n ondiep hoog stenen balkon. Wat was ik blij met dat balkon.
Na dat mijmerkwartier heb ik een interview in een gebouw aan deze kade. De firma is er net naar toe verhuisd, van de grachtengordel naar hier. De vrouw die ik interview heeft dagelijks uitzicht op het blote stovende echtpaar. Ze is zich er erg van bewust en vindt het leuk.
Leen blijkt een verdieping onder haar te werken. Ik kan haar daar niet vinden, maar wel op straat met een stapeltje kopij. Ook zij heeft uitzicht op datu echtpaar. Deze op het eerste, tweede en derde gezich wat saaie Transvaalkade blijkt een bron van vreugde, wat er allemaal wel niet langsloopt aan personages.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten