In Abdij Sion in Diepenveen was ik rond 1980 voor het eerst. Ik was mee op uitnodiging van Marg. Zij was indertijd een beetje een navolger van de ex-priester Herman Verbeek en ging ook eens naar Taizé. Toen ze me vroeg om nee te gaan logeren in een klooster hadden ze extra lage tarieven voor bijstandsgerechtigden en studenten. Dat leek met wel wat, een goedkope vakantie in de natuur. Maar wat dat was, een klooster, waarom en waartoe, wat die monniken bewoog, die nachtelijke murmeldiensten, het kale kamertje met een crucifix, het kale eten, ik begreep en niets van en werd er niet echt gelukkig van.
Nu is het 35 jaar later en zit ik ineens op 10 minuten lopen van Abdij Sion. Ik hoorde laatst dat deze monniken met nog maar zo weinig zijn dat ze overwegen te vertrekken, en wel naar Schiermonnikoog.
We gaan even kijken en ik ben verrukt van de prachtige ambiance. Er lopen allemaal gasten om het klooster heen en ik ben stikjaloers. Het lukt ons door de poort te sneaken de binnentuin in. Daar zitten wat mensen te lezen. Zo mooi! Waarom begreep ik dat toen niet?
Waarom gaan we niet een weekje op retraite?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten