Woestijne

Ik moet nodig weer eens naar het Singer Museum te Laren waar nu een tentoonstelling met vooral Belgische kunst hangt, werken uit het Museum voor Schone Kunsten in Gent. De tentoonstelling heet Belgische schone. Ensor tot Magritte.   

Er hangen grote realistische 'salonschilderijen', impressionisten, pointillisten symbolisten, expressionisten, magisch realisten en surrealisten: en dan hebben we het over schilders als James Ensor, Theo Van Rijsselberghe, Emile Claus, Gustave & Leon De Smet, Rik Wouters, Frits Van De Berghe, Gustave Van Den Woestijne, George Minne, Permeke, René Magritte en Paul Delvaux. Er hangen ook Nederlandse tijdgenoten Jan Toorop, Jan Sluijters, Jan Mankes en Carel Willink met werken die samenhangen met die van de Belgen.

Weer prachtig. Wat ben ik toch dol op dir museum.

Een schilderij dat mij ditmaal extra treft is het 'Christus in de woestijn' van Gustave Van De Woestijne, uit 1939. In het echt is het schilderij verpletterend groot en goudgeel, er zijn helaas geen overtuigende afbeeldingen van op Google.  Het raakt iets van de innerlijke verwarring die een mens tegenkomt als hij/zij zich terugtrekt uit zijn normale bestaan wereld en op zichzelf teruggeworpen wordt. Iets raakt het van het effect van een verhuizing.

Er is veel over dit schilderij geschreven. Bijvoorbeeld hier. 'Hoe intens is in dit schilderij de eenzaamheid en de stilte. Ik ken geen ander schilderij waarin de stilte zo oorverdovend is en geen waarin de verlatenheid zo voelbaar is als in dit werk. Een schilderij dat je niet loslaat, waar je steeds maar weer naartoe getrokken wordt. Het heeft een vergelijkbare magnetiserende werking als een Oosters-orthodoxe icoon. Niet in de laatste plaats wordt dit schilderkundig bereikt door de vlakke schildertechniek, de sensitieve lijnvoering en de bijna gouden achtergrond. Een 'orthodox' werk van een onorthodoxe schilder. Alleszins de moeite waard om het origineel te bekijken.'