Romein komt weer langs. Zij is meubelmaker en interieuradviseur, gespecialiseerd in oplossingen voor kleine ruimtes. Haar bedrijf heet 'Woon Geheel, Heel Gewoon'. Als een soort goeroe loopt ze door het huis, luistert naar je vraagstukken en bedenkt oplossingen. Wat ik graag wil, dat ze schetsen maakt, dat doet ze niet.
Verder vind ik haar geweldig. Eerder heeft ze voor ons al de 'kelderkast' en de slaapkamer bedacht. Sinds onze verhuizing heeft ze nog geen tijd gehad, maar nu is ze er weer even. Ze is complimenteus: 'Wat zijn jullie al ver!' zegt ze. Dat vind ik helemaal niet, maar het is fijn dat ze het zegt. Ze blijft uren, we bespreken de woonkamer, de werkkamer en de bibliotheek. Omdat ik alle grote en kleine oplossingen die ze bedenkt niet kan onthouden en er geen schetsen of notulen achterblijven duizelt het me helemaal. En dan is ze weer weg. Ergens in augustus zal ze aan het kantoortje beginnen.
Als ik om half negen eindelijk kan gaan koken, komen de schuttingmannen langs, die woensdag gaan beginnen. Ze gaan zes schuttingen zetten en de palen moeten 90 cm de grond in, waar volgens hen vanaf 30 cm allemaal bouwpuin ligt. Dat wordt dus vier dagen herrie. En als ze klaar zijn we het zicht op alle buren kwijt. Dat vind ik wel jammer. Ik houd van gluren bij de buren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten