Ik heb een 'kindertekenboek' met opdrachten van Quentin Blake en John Cassidy: 'Tekenboek voor veelbelovende kunstenaars'. Het is heel erg leuk maar ook nogal confronterend. Ik heb - geheel autodidactisch - een tekenstijl ontwikkeld waarin ik best aardige dingen maak, al zeg ik het zelf, maar het is geen vrije stijl. Ik móet foto's om naar te werken. Als er geen geschikte foto is (dat steekt nogal nauw) dan ook geen tekening. Ik ben erg verrukt van losse vrije tekenstijlen, die ik zelf dus niet beheers. Of aandurf. Dit boek daagt daar heel erg toe uit. Het is denk ik in eerste instantie bedoeld voor kinderen, maar natuurlijk kunnen ook volwassenen zich laten uitdagen.
Wat zal ik tekenen? Die vraag alleen al. Dit boek geeft opdrachten als: Teken uit je hoofd een palmboom. Teken uit je hoofd een hamer. Ik kan dat niet. Ik moet eerst een hamer zíen. Bobby - die niet bijzonder goed kan tekenen -tekent zó een hamer of een palmboom. Ik ervaar een enorme geremdheid. Waarom kan ik dat niet? Kijk ik niet goed?
Bij de opdracht: teken maar wat in je opkomt, desnoods wat voor je neus staat, teken ik de kleurloos. Ik moet er echt mijn best voor doen, maar als het klaar is ben ik zeer tevreden. Ik had het resultaat erbij willen plaatsen, but it still doesn't work.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten