Ik ben maar vast aan het guerrilla gardnen begonnen. Op ons reeds veelbesproken achterterrein hebben ze gras bedacht op ritterplaten. Wat het idee is is mij niet geheel duidelijk. Waarschijnlijk dat het overtollige hemelwater dan beter weg kan. Er is graszaad in gezaaid en ik heb er van de week ook wilde bloemen zaad in gestrooid. Beter was het bestraat geworden. Maar aan achteraf praten heb je niets. It is what it is.
Nu zijn er buren die met de auto steeds over het postzegeltje gras-in-wording grenzend aan mijn schuurtje rijden. Ik snap dat wel, want alles is veel te smal en te krap, maar toch. Die bandensporen lijken mij voor mijn gras niet zo groeizaam. Nu heb ik er een paar keien en houtblokjes en een muntplant neergezet. Daar rijden ze vast wel omheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten