Binnenkort ben ik jarig en stel dat dan de zon schijnt, dan wil je de mensen toch ook in de tuin kunnen ontvangen. Bobby kent van langs de A1 bij Amersfoort de firma Kees Smit die zegt dat hij de grootste en de goedkoopste is. Als hij dat zelf zegt, dan zal dat wel zo zijn. Dus wij naar Kees Smit, tuinmeubelwalhalla van Nederland. De dromen van mensen in hun tuinen. Chillen en loungen dat het een lieve lust is. Pompeus en lelijk. Dat vind ik.
Wij willen gewoon een opklapbare teakhouten tafel en misschien ook opklapbare stoelen, niet te breeduit want het tuinoppervlak is beperkt en wanneer zit je er nu met meer dan twee of drie of vier? Tamelijk snel slagen we erin om het over de tafel eens te worden. Maar dan de stoelen. Ik wil liefst smalle stoelen, maar Bobby wil - voor zichzelf althans - een grote brede lange volumineuze stoel en ook als we bezoek zouden hebben wil hij op díe stoel. Als daar dan maar één van zou zijn, dan zou hij zich zo Archie Bunker voelen. Voor de hartelijkheid naar de gasten toe wil hij vier van die stoelen. Maar ik vind dat te volumineus, van mij mag een eenvoudig bankje ook. En zo jeuzelen we wat voort.
Om ons heen allemaal echtparen die de stoelen uitproberen: rechtop en horizontaal. Geen gezicht, een volwassene horizontaal in een tuinstoel. Hihi zeg ik, maar dat vinden de mensen niet leuk.
We schuiven met tuinstoelen en redeneren wat af. De verkoopster wordt er helemaal tureluurs van. U kunt beter even weggaan, zeg ik, als we er uit zijn komen we u wel halen, want volgend weekend moeten we ze hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten