Vorige week gekocht bij de Berne Boekhandel: 'Ik zal altijd van de houden. Dagboek van een 30-daagse retraite' door Miek Pot. Zelf heb ik alleen maar ervaring met de heilzame werking van weekendretraites, en ik ben wel nieuwsgierig naar dit. Ik heb één boek van haar over haar uittreden uit een Karthuizer stilteklooster, na twaalf jaar ofzo. Ze heeft daar meerdere boeken over geschreven. Ze begeleidt nu meditaties en retraites. Er is sowieso een hausse aan boeken van/over uitgetreden nonnen. Over uitgetreden monniken zie je niet veel. Bij de Berne boekhandel ligt een stapel boeken van haar, die mij allemaal een beetje variaties op hetzelfde thema lijken.
De flaptekst vond ik erg goed. Leek me echt interessant. Wat gebeurt er met je in zo'n retraite? Ze volgt een Ignatiaanse retraite in een Franstalig klooster, waarin op psalmen gemediteerd wordt en waarbij ze elke dag een gesprek heeft met een begeleider. Ze doet dat in een groep jezuïeten, waar ze samen mee eet en bij gebedsdiensten aanwezig is maar met wie ze verder geen contact heeft. Want het is een stilteretraire.
Haar dertig dagen levert haar op dat ze weer meer in het katholieke nest terugkomt en bij het verlangen naar het kloosterleven, waar ze zich eerder van afgekeerd heeft. Ik kan het allemaal niet zo navoelen en ik vind ook niet dat ze het erg boeiend opschrijft. Het blijft teveel hangen in algemeenheden. Mag van mij veel gedetailleerder en preciezer. Waar de onrust uit bestaat, waarom dat uittreden, waarom weer terug? Maar de vele psalmen en de vaststelling dat ze meer rust vindt en contact met God krijgt: ze weet zich wat mij betreft niet met de lezer te verbinden. Ik denk alleen maar: good for her. Maar het zal er ook aan liggen dat het kerkelijke vertoog mij wezensvreemd is.
Een oud interview met haar:
http://www.miekpot.com/images/zanadu.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten