Ik lees de novelle Daan en Olivia van Beitske Bouman, gevonden in de digitale bibliotheek. Ik ben steeds minder enthousiast over het aanbod, vooral onaanspreekbare backlisttitels en een slechte zoek- en bladerfunctie. Tegenwoordig zoek ik op uitgeverij. Dit boek van Beitske Bouwman was van Querido. Ik kies het om het thema en het prachtige omslag. Ik ken haar niet.
Het is verrassend mooi en indringend. Het verhaalt over het einde van een relatie. De geschiedenis begint op het moment dat Daan het pand verlaat - wat daar aan vooraf gegaan is blijft lang in het midden - en het behandelt het eerste etmaal van beiden nadat ze uit elkaar zijn. Hij is accountant, zij chirurg. Ze zijn veertigers, zogeheten succesvol, en wonen in een prachtig huis. Hij weet niet waar naar toe, moet hij naar zijn ouders, en rijdt als een kip zonder kop en wil naar zee. Zij dwaalt onrustig door het huis.
Hun beider onrustige hoofd staat centraal in dit boek. Om en om krijgen ze een hoofdstuk. Voor beiden is een leidende gedachte dat ze hoe dan ook willen blijven werken en geen dag verzuimen, werk biedt houvast. De liefde was verwaarloosd, maar blijkt een sterkere kracht dan ze in hun sleurleven vol steeds meer kleine en grote irritaties gedacht hadden. Nu raken ze beiden zo ontregeld van de breuk dat dat niet gaat. Na een etmaal lijkt het door die ontregeling allemaal iets minder zwart-wit definitief dan in het begin, en hebben ze allebei behoefte aan een opening. Maar als hij thuis kont wacht hem een onaangename verrassing.
In een bio'tje over de auteur op haar website lees is dat ze filosofe is en dat ze met man en drie dochters in een dijkwoning aan de Waal woont. Hoe zou ze bij dit onderwerp komen?
Ze heeft een nieuwsbrief. De laatste aflevering gaat over wachten, over lege tijd durven toelaten. Ik abonneer me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten