Ik lees in Olvia Laing, 'Eenzaamheid in de stad. Over de kunst van het alleen zijn'. Het is een thema dat me boeit, dat een beetje een taboe is. Eenzame mensen hebben geen contact met anderen, of heel weinig. Of ze hebben geen wezenlijk contact. Of geen lichamelijk contact. Zieken en eenzamen bezoeken, dat is iets wat (sommige) christenen doen. Daar heb ik altijd wat moeite mee, omdat je je daarmee als het ware bóven de 'eenzame' mensen stelt. Ik denk dat veel mensen eenzaam zijn, dan die zieken en ouderen, in meer en mindere mate en op verschillende manieren. Ook in gezinnen en relaties.
Deze Olivia Laing is een Engelse in New York. Ze schreef eerder een boek over alcoholisme bij schrijvers. Nu dus dit. Over beeldend kunstenaars die eenzaamheid thematiseren. Aanleiding was dat zij van London naar New York verhuisde voor de liefde en toen ze over was bleek haar vriend bij nader inzien toch niet meer te willen. Terug wilde ze echter ook niet meer en toen had ze een vreselijk eenzame periode. Afgewezen. Alleen op de wereld. Onzeker. In een appartement, in het besef van al die op al andere New Yorkers, elk in hun in appartementen. De straat op gaan maar ook daar niemand hebben om mee te praten.
Dit boek gaat over die ervaring, die aanleiding was om leven en werk van een aantal beeldend kunstenaars te bespreken voor wie eenzaamheid ook een groot thema was. Hoe dat in hun leven en werk speelde. Edward Hopper. Andy Warhol. David Wojnarowicz, Henry Darger. Valerie Solanas. Klaus Nomi.
In archieven is ze op zoek gegaan naar wat hen bewoog. Wat hun isolement veroorzaakte. Hoe ze hun leven vormgaven. Hoe ze met mensen omgingen. Wat de oorzaak is. Het gaat over taal. Over uiterlijk. Kinderen die in hun jeugd de aansluiting missen en daardoor sociaal niet mee kunnen doen. Die afwijkend zijn. Kind van immigranten. Dikke kinderen. Kinderen met stom haar. Die daardoor geen contact kunnen leggen. Verrassend om te lezen. Ik mis wel basisinformatie over de kunstenaars, desnoods in een hoofdstukje achteraf, voor wie alle kunstenaars die ze beschrijft niet kent. Edward Hopper en Andy Warhol, dat wil wel, maar de rest, Nu wil ik steeds de plaatjes bij hen googelen, maar geen WiFi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten