Han

Als ik geen plaatjes kan plakken is dan bloggen ineens iets minder leuk. Ik beoefen het praatje bij het plaatje, stel ik vast, meer dan het plaatje bij het praatje. Maar de WiFi bij het restaurant van het park is zo zwak, daar perst geen plaatje doorheen. Ook niet na een kwartier wachten. Dus dan maar louter praatjes, en over een week de plaatjes erbij.

Vandaag wil ik wel naar Han, waar behalve de beroemde grotten ook een 'domein' is met wilde dieren. Ik weet niet precies wat een domein is, dit huisjespark heet ook een domein. Het zal de Dierentuin van Emmen geweest zijn die dit verlangen in mij geplant heeft. Je kunt er met een toeristische bus naar toe, lees ik, maar je kunt ook wandelen.

'Ik vind het goed, voor jou doe ik alles', zegt Bobby, 'maar ik ga niet, ik herhaal NIET, in zo'n toeristisch treintje'. 'Dat is ook het ALLERlaatste wat ik wil', sus ik, 'nee, we gaan lópen. Er is wandelroute van 5 km.'

In Han is nergens een bord richting het wildpark te vinden. Bij de VVV in het dorp vertellen ze dat je er alleen met de bus kunt komen, of lopend, en dat het een heel stuk buiten Han ligt. En dat de bus over twee minuten vertrekt. Dus hollen we toch maar naar de bus, die dus  zo'n stom toeristisch treintje blijkt te zijn. Met ons een stuk of zes gezinnen. Het regent.

Bij het begin van het park rent een horde wilde zwijnen op het treintje af. Niet zomaar, ze strooien eten uit de bus, die dieren zijn geheel geconditioneerd op het behagen van toeristen. En dan doen ze dan ook. Het zijn geweldige zwijnen. We verzoenen ons al bijna met ons lot. Maar dat doen we in de veronderstelling dat we ergens uit het treintje geladen worden, waar we wat kunnen eten en naar de wc, waar we een plattegrond van het gebied kunnen kopen en dan 5 km lopen in dat práchtige domein. Want prachtig is het. We zien wolven, lynxen, wilde paarden, steenbokken, gemzen, ooievaars, herten, beren, en wat al niet. Allemaal vanuit dat treintje. Bij de beren mogen we er uit, maar nergens is een restaurant of een plattegrond. We hebben geen idee en stappen dan toch maar weer meesmuilend in het treintje. Terug naar Han, waar alle restaurants dicht zijn en alleen de friterie open. 

In Han is ook een Museum van Oude Beroepen, waar we met ons kaartje van het wildpark gratis in mogen. Daar wil Bobby graag in. Ze hebben er 50 tableaus van 50 Oude Beroepen. Wat een oude zooi bij elkaar. Hij gaat de tableaus een voor een aandachtig bekijken. 

Ben ik even blij met mijn telefoon met literatuur erop. Dat heeft Leen me geleerd: als de familie dodelijk saaie musea bezoekt ga jij lekker in je boekje lezen. Dan is iedereen tevreden. En zo is er zomaar weer een prachtige vakantiedag voorbij. 

De vakantie als spirituele oefening. Blijven glimlachen, laat de negatieve gedachten niet de overhand nemen. Als ik de foto van de everzwijnen er bij kunnen plakken, dan had u mij zo geloofd.