Ineens overvalt me een diepe droefheid. Het zal de vermoeidheid wel zijn van het werk en het kerstuitje, de bloembollen en de mislukte zoektocht naar kerstpanty’s. Bobby kookt zijn spagetti, en ik lig op de bank te miezemuizen over de zinloosheid van het bestaan, in het bijzonder van Kerst. Al die recepten en boodschappen en kaarten en bloemen.
Wij doen niet aan kerstbomen, hebben alleen twee kerststerren, één vóór en één achter, en ik heb een weelderig kerstboeket gekocht. Daar zitten witte lelies in, die niet meer al te vers zijn en nogal nadrukkelijk geuren, en Bobby wordt er een beetje misselijk van. Maar ik wil ze niet weggooien. Het is het nog maar 23 december. Ik ga maar kerstliedjes spelen, misschien komt de kerststemming dan.
Misschien komt de droefheid omdat we het familiefeest X-mas sinds Mutti’s verscheiden nooit meer met mijn familie vieren. We gaan zoals elk jaar naar schoonmama te Maassluis en doen ons vriendinnen-etentje. Ik sta er helemaal achter, maar toch. Alsof ze het vóelt stuurt Zus3 me een appje, of we Eerste Kerstdag komen eten. Nichtje, haar Groom en Bébé, en Jongste Nichtje komen ook. Dat was wel een goed idee geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten