De veelschrijvende wijze en immens populaire Duitse pater Anselm Grün heeft een opvolger: Zacharias Heyes. Uit hetzelfde klooster. Van hem kocht ik laatst in de abdij te Egmond dit boek: Thuis bij jezelf. Hij is wat jonger, van 1971, ook al zou je dat niet meteen zeggen van zo’n grijze baardaap.
Ik vind het steeds weer bijzonder dat die kloosterlingen zulke mooie eenvoudige wijze levenslessen te vertellen hebben, omdat je soms het gevoel kunt hebben dat ze volkomen buiten het leven en de wereld staan. Maar dat is natuurlijk niet waar. Met hun actief beoefende gastvrijheid komt de hele wereld binnen in hun leven. En ze hebben als kloosterlingen ook nog het samenleven met elkaar, het voeren van een groot huishouden, wat ook geen sinecure zal zijn.
Het ora er labora (bid en werk) is bij deze twee mannen bijzonder productief. Want ondanks hun straffe dagschema van bidden en eten en drinken zijn er uren te over dat ze productie draaien en ik neem aan ook nog uren dat ze ontspannen.
Deze Zacharias Heyes raakt de snaar die bij mij altijd weer de snaar is: terugtrekken op je kamer en het daar goed hebben met jezelf. Waar ben je als hedendaagse mens nog werkelijk thuis in deze wereld waar mobiliteit en flexibiliteit het hoogste goed lijken.
Het gaat nog wel een beetje over God, maar minder dan bij collega Anselm. God zit in jezelf. God (en jezelf) vind je in de stilte. Dat is hij wat hij vooral over God zegt. Geen eindeloze bijbelverhalen. Hij heeft goede raad over van jezelf houden en ademen en dagboek schrijven. Je weet het allemaal wel, maar het is goed dat iemand je bij de les houdt, ook al is het een jonge grijsaard.
Filmpje: https://youtu.be/8eWEh2uJ-rE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten