Gelezen: ‘Tot ziens meneer Friant’ door Philippe Claudel. Klein boekje met herinneringen aan zijn grootmoeder, brugwachter, aan de hand van schilderijen van de Franse schilder Emile Frilant van begin vorige eeuw. Hij weeft zijn herinneringen aan zijn jeugd in de Elzas door observaties over schilderijen van Frilant. De sfeer moet ongeveer hetzelfde zijn. Ik koos het boek bij de bibliotheek omdat ik laatst zo genoten had van ‘Het kleine meisje van meneer Linh’. Op de achterflap staat dat dit het boek is waar hij het meest aan gehecht is.
De herinneringen aan de altijd bezige grootmoeder bij wie hij wekelijks vele uren doorbracht zijn het mooist. Ze zei niet veel maar het vertrouwen over en weer was groot. En het oog voor detail. Haar meningen, waar hij als jongetje maar weinig van begreep.
Ook interessant is zijn commentaar op de inhoud van de schilderijen. Het schilderij op de cover van het boek heet ‘De verliefden’, maar het meisje kijkt helemaal niet verliefd, eerder gereserveerd. Terwijl hij aan het begin van zijn carrière dingen schildert die je raken, zijn het aan het eind alleen nog idyllische famulietaferelen, volgens Claudel was dat waarschijnlijk werk in opdracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten