Vanwege het grote succes van de boottocht langs de eilanden voor de kust gisteren zouden we het vandaag weer proberen en nu dan westwaarts. Maar door de slechte nacht (om 05u gaat de zon op en om 08u brand je de tent uit) stel ik voor om vandaag maar helemaal op de camping te blijven. Na het ontbijt val ik meteen weer in slaap.
Om ons heen het volle campingleven. Er zijn deze week veel mensen gegaan en gekomen op ons veldje. Ik volg ze allemaal nauwgezet. Gezinnen met onwillige pubers, gezinnen met jonge kinderen, oudere stellen met hun gewoontes, moeders-alleen met drie dochters.,Dikke mensen, sportieve mensen, motormuizen. Veel meisjes, op de een of andere manier zijn er veel meer Zweedse meisjes dan jongetjes. Hoogblond.
Het grote vertrekken is trouwens ook begonnen, er gaan nu meer mensen weg dan er komen. Het tent afbreken en auto inpakken is ook een groot genoegen om te bestuderen.
Het toiletgebouw is wel vijf minuten lopen van ons veldje vandaan. We moeten nogal vaak op en neer voor de koelkast, vers water, toilet, douche, afwas, nieuwe yoghurt, noem maar op. Het is haast niet op te brengen met die hitte. ‘Ik begin steeds meer begrip te krijgen voor mijn moeder’, zegt Bobby, ‘die klaagt dat het zo’n afstand is van haar bed naar haar tafel.’
Schoonmama is weer thuis, want ze hield het niet meer uit in Monster. Dat is dus einde episode Monster. Ze krijgt driemaal daags thuiszorg, wat een godswonder is, zo midden in de zomervakantie, en een ziekenhuisbed in de woonkamer. En er zijn de buren die langskomen en een oogje in het zeil houden. Bobby’s zus neemt de honneurs waar. Zij overlegt met de huisarts en geriaters, indicatiestellers en thuiszorg over Schoonmama’s wel en wee. Die driemaal daags thuiszorg is haar verdienste. Bellen, bellen, bellen. Het gaat allemaal niet vanzelf, zeg maar. Als het je te zwaar wordt moet je het zeggen, zeggen wij, dan komen we terug.
En ondertussen puffen wij op de camping.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten