Wijnproeverij

De zus van Bobby en haar ega hebben van hun dochter een wijnproeverij-thuis cadeau gekregen en die hebben Bobby en mij uitgenodigd om dat mee te beleven. Bij hen thuis te Leusden. De enige dag dat de dame kan is Sinterklaasmiddag. Nou goed dan, zeggen wij, want wij doen toch niet aan Sinterklaas. Niet wetende hoe snipsnipsnipverkouden we zijn. 

De dame heeft bij het afspraak maken nog wel even benadrukt  dat het dus de wel bedoeling is dat we minimaal twee doosjes wijn kopen. We krijgen een A4-tje waar we onze scores op mogen bijhouden. Ze is erg praatgraag. En vraagt ons om de beurt de oren van het hoofd: wat we drinken, wanneer, waar we wijn kopen, welke druif we lekker vinden, welk land, wat we doen voor ons beroep, waar we onze vakanties vieren. Bent u vinoloog? vraag  ik nog. Nee. Hoe bent u hier dan ingerold? Gewoon, ik ben het gewoon gaan doen. En op zaterdag loopt ze post.

Het is wel een interessant business model. We kunnen doosjes met 6 flessen van één soort kopen. Niet een doos met alle flessen die ze ons heeft laten proeven. De flessen kosten gemiddeld 15 euro, veel meer dan we normaal aan wijn uitgeven. Dat is voor twee doosjes 180 euro. De doosjes worden vóór de kerst bezorgd, belooft de dame. Zij krijgt daar commissie over, verklapt ze. Hoeveel: daar kom ik niet achter. Na afloop in de bolde terug naar huis recapituleren we de wijnproefmiddag. Het is haar kunstje om gedurende het uur dat zij bij ons is ons zo verplicht mogelijk aan haar te laten voelen. Natuurlijk had Bobby's zus gezegd: We hebben dit cadeau gekregen, maar ja, je wil ook niet kinderachtig doen. Dus hebben we ineens een rekening van 90 euro per huishouden. Als we het niet zouden willen, kon zij ons niet verplichten. Dus moet ze ons aan zich binden.

Op de selfie (voor de dochter die ons dit cadeau heeft gedaan) kun je helemaal niet zien dat ik denk: voor-mij-hoeft-het-niet.