Tweede Kerstdag halen Bobby en ik Tante Mie uit Den Haag Zuid en rijden we gedrieën naar Schoonmama in Vlaardingen. Mijn bolide is echt niet geschikt voor oude dames, veel te lage instap, maar ja ik heb geen andere, we hebben het er maar mee te doen. Tante Mie wordt op twee kussens gezet en moppert dit keer niet.
De dokter van het Vlaardingse woon-zorgcentrum heeft Schoonmama van de week medegedeeld dat er een kamer vrijkomt die wellicht wat gezelliger is dan die ze nu heeft, en wat centraler ligt. We gaan kijken, want dan moet ze deze week ja zeggen. En wellicht verhuizen. Schoonmama is wel positief en ik ook wel. Het vraagt wel veel van de flexibiliteit.
‘Wil je dat stoeltje dat je van mij zou erven nog steeds?’ vraagt Tante Mie aan Schoonmama. ‘Ik weet niet’, zegt Schoonmama, ‘waar moet-ie staan?’ ‘Nou ja’, zegt Tante Miep, ‘wie weet wie van ons het eerst zal gaan.’
Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan. In de hal zit een mevrouw te legpuzzelen, Gerda. Zij had altijd een brocante-winkel in Zierikzee. Zij is de eerste ‘vriendin’ van Schoonmama daar in dat woon-zorgcentrum. Ze heeft in de 'huiskamer' een eigen kast vol legpuzzels en bordspellen, voor iedereen vrij te gebruiken, maar niemand behalve zijzelf maakt er gebruik van.
Met zijn allen zijn wij Schoonmama al gauw veel te veel van het goede, dus na twee kopjes thee mogen we wel weer gaan. Tante Mie nemen we mee uit eten bij het Indonesisch restaurant bij Station Moerwijk. Tante Miep heeft een tópkerst - en wij dus ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten