Bij het concert gisteren in De Leeuwenbergh luisterden we naar een dwarsfluit, een viola da gamba en een sopraan. (En poëzie van/door Ingmar Heytze.) Heerlijke avond, prachtige muziek. Dus geïnspireerd door die muziek vieren we na onze kerstbruch nu kerst op de bank met sonates voor fluit en hobo van Händel, gespeeld door Frans Brüggen. Een van mijn eerste cd’s, vertelt Bobby. Het begin dus van zijn enorme verzameling van meer dan 2000 cd’s. Kaarsjes rondom. Het is allemaal heel lief en vredig.
Eerst zouden we vanmiddag nog naar de kerstuitvoering van de Schola Davidica in de Janskerk, maar even lief blijven we thuis op de bank zitten luisteren en lezen. Eindelijk raak ik een beetje los van het idee dat men alleen een zinvolle kerst heeft aan een tafel vol familie danwel vrienden. Die volle tafels zijn nogal dwingende beelden. Dit jaar dus even niet.
Ondertussen peins ik wat over het afgelopen jaar. Zal ik komende dagen weer een jaaroverzicht maken? Het jaar 2018 was zo anders dan de vorige jaren. Ik lees in het boek ‘Leegte achter de dingen’ van psychologe/theologe Claartje Kruijff, dat ik gisteren bij boekhandel-in-wijsheid De Wijze Kater zag liggen en in het kader van de bezuinigingen nu via de digitale bibliotheek heb gedownload. Het gaat over de zoektocht van de mensen naar een zinvol en vervullend leven, die de meeste mensen als heel individueel persoonlijk ervaren, maar die bijna iedereen beleeft. Ooit was deze Claartje consultant te London, nu is ze voorganger in de Amsterdamse Dominicuskerk. Met teksten over gedachten en gesprekken over het leven zo te beleven dat het zinvol voelt. Niet achter je zelf en waanideeën over ‘succes’ aanhollen. Dankbaar zijn, je ego loslaten en open staan. Het lijkt een mooi boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten