Voor wie zin heeft in een mooi boek heb ik weer een onverwachte aanrader. Zondag in één ruk uitgelezen: The Rain Before It Falls (Penguin) van de Britse schrijver Jonathan Coe, van wie ik in juni al What A Carve Up! las. Het boek is ook al vertaald als De regen voor hij valt en verschenen bij Querido.Heel mooi ingehouden dramatisch verhaal over drie generaties vrouwen. Coe verhaalt hoe in families generaties lang moeders hun eigen motionele verwaarlozing weerd aan hun dochter doorgeven. Vertelster van dit verhaal is Rosamund, geboren in de jaren dertig. Zij vertelt het familiedrama waar zij zeer betrokken bij is, maar slechts aan de zijlijn staat. Rosamund is een lesbische vrouw, die haar voorkeur voor vrouwen zo rodn haar twintigste, begin jaren vijftig ontdekt, maar dit thema is minimaal geproblematiseerd.
De roman bestaat grotendeels uit de transcriptie van een geluidstape. Rosamund heeft vlak voor haar dood aan de hand van twintig familiefoto’s de familiegeschiedenis voor haar blinde achternichtje Imogen op tape gezet. Deze geluidstapes worden gevonden door een ander nichtje, dat ze afluistert als ze na een lange zoektocht op internet Imogen echt niet kan vinden.
Elk hoofdstuk begint met de uitvoerige beschrijving van een foto, om de blinde Imogen zo een idee te geven wat erop staat voordat het verhaal verder gaat. Zo leert de in stapjes de geschiedenis van Rosamund kennen, haar jeugd in de Tweede Wereldoorlog bij een oom en tante op het platteland, haar liefde voor vrouwen, en haar verlangen naar een kind.
Dat kind krijgen Rosamund en haar eerste geliefde Rebecca in de schoot geworpen. Het nichtje Beatrix met wie Rosamund in de oorlog ondergedoken zat, gaat na een ongelukkig huwelijk jarenlang de hort op met een nieuwe geliefde en laat haar dochtertje Thea achter bij Rosamund. Deze Thea, later de moeder van Imogen, zorgt voor groot geluk in het leven van Rosamund en Rebecca, maar dat geluk valt geheel in duigen op het moment Beatrix terugkomt. Rebecca gaat weg, omdat zij het vertrek van Thea niet verdraagt.
De rest van het leven van Rosamund is een zoektocht naar de intense verbondenheid met Beatrix, Thea en Imogen, en naar een manier om die gelukkige periode te herstellen. Uiteindelijk vindt ze wel weer een tweede liefde, een 'levensgezellin', zoals dat indertijd eufemistisch heette, maar het grote geluk van de eerste veelbelovende jaren der volwassenheid met de eerste grote liefde keert nooit weerom. De periode waarin de regen nog niet gevallen is, zoals Rebecca dat uitdrukte.
Opmerkelijk is dat dit een 'vrouwenroman' is, geschreven door een man. Jonathan Coe heeft zich opmerkelijk goed in de vrouwelijke personages en vrouwelijke thema's in kunnen leven: er stoort niets.
Elk hoofdstuk begint met de uitvoerige beschrijving van een foto, om de blinde Imogen zo een idee te geven wat erop staat voordat het verhaal verder gaat. Zo leert de in stapjes de geschiedenis van Rosamund kennen, haar jeugd in de Tweede Wereldoorlog bij een oom en tante op het platteland, haar liefde voor vrouwen, en haar verlangen naar een kind.
Dat kind krijgen Rosamund en haar eerste geliefde Rebecca in de schoot geworpen. Het nichtje Beatrix met wie Rosamund in de oorlog ondergedoken zat, gaat na een ongelukkig huwelijk jarenlang de hort op met een nieuwe geliefde en laat haar dochtertje Thea achter bij Rosamund. Deze Thea, later de moeder van Imogen, zorgt voor groot geluk in het leven van Rosamund en Rebecca, maar dat geluk valt geheel in duigen op het moment Beatrix terugkomt. Rebecca gaat weg, omdat zij het vertrek van Thea niet verdraagt.
De rest van het leven van Rosamund is een zoektocht naar de intense verbondenheid met Beatrix, Thea en Imogen, en naar een manier om die gelukkige periode te herstellen. Uiteindelijk vindt ze wel weer een tweede liefde, een 'levensgezellin', zoals dat indertijd eufemistisch heette, maar het grote geluk van de eerste veelbelovende jaren der volwassenheid met de eerste grote liefde keert nooit weerom. De periode waarin de regen nog niet gevallen is, zoals Rebecca dat uitdrukte.
Opmerkelijk is dat dit een 'vrouwenroman' is, geschreven door een man. Jonathan Coe heeft zich opmerkelijk goed in de vrouwelijke personages en vrouwelijke thema's in kunnen leven: er stoort niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten