Onder de sporen van en naar station Sloterdijk (sinds 1983) lopen allerhande wegen, tram- en busbanen en fietspaden. Werkelijk niemand heeft zich bij het ontwikkelen van dit krankzinnige stukje Amsterdam om factoren als schoonheid en menselijkheid bekommerd. Behalve dat een instantie ooit opdracht heeft gegegeven er wat rollen gras neer te leggen. En ijzeren boomstronken als kunst.Met welke opdracht zou deze kunstenaar aan het werk zijn gegaan? Was er een commissie die zei: Ja doet u dit maar, omgezaagde bomen. Dat is goed. We hebben geprobeerd hier elk greintje natuur uit te bannen. Dit geeft die betonnen omgeving betekenis.' Grappig trouwens dat hier heel veel konijnen rondhopsen.
De makers: het Rotterdamse landschapsarchitectenbureau West 8 van Adriaan Geuze. Wat kunnen beeldende kunst-kenners toch fantastische teksten poepen. 'Het Carrascoplein (???) bevindt zich in een gebied dat gedomineerd wordt door bedrijfsgebouwen, snelwegen en trein- en trambanen. Het plein kan aangeduid worden als een 'restgebied' ligt direct onder de verhoogde spoorbanen die richting station Sloterdijk leiden. Omdat het zich niet ver van het station en de bijbehorende parkeerterreinen bevindt, wordt het plein veelvuldig gebruikt door passanten. Bureau West 8 kreeg de opdracht om het gebied in te richten als park. Zij kozen voor een artificieel landschap en niet voor een groen gebied omdat de locatie te schaduwrijk is en bovendien geen ruimte biedt aan hoge beplanting.'
'In dit artificiële landschap vormen de zware pijlers van de spoorbaan de bomen, waar klimop tegenaan groeit. Zwarte stroken asfalt meanderen door het gras, en daar waar het asfalt een grasgebiedje doorkruist is het bewerkt met een rasterachtig patroon van witte noppen. De pijlers en de onderkant van de spoorbanen worden 's nachts verlicht door lampen die verstopt zitten in verspreid over het gras liggende holle ijzeren afgietsels van boomstronken.'
Dat aspect van de kunstwerken zullen wel weinig mensen zien. Wie gaat daar nu 's nachts fietsen? Naarmate ik er me meer bewust van ben begin ik de verroeste boomstronken overigens wel meer te waarderen.
De makers: het Rotterdamse landschapsarchitectenbureau West 8 van Adriaan Geuze. Wat kunnen beeldende kunst-kenners toch fantastische teksten poepen. 'Het Carrascoplein (???) bevindt zich in een gebied dat gedomineerd wordt door bedrijfsgebouwen, snelwegen en trein- en trambanen. Het plein kan aangeduid worden als een 'restgebied' ligt direct onder de verhoogde spoorbanen die richting station Sloterdijk leiden. Omdat het zich niet ver van het station en de bijbehorende parkeerterreinen bevindt, wordt het plein veelvuldig gebruikt door passanten. Bureau West 8 kreeg de opdracht om het gebied in te richten als park. Zij kozen voor een artificieel landschap en niet voor een groen gebied omdat de locatie te schaduwrijk is en bovendien geen ruimte biedt aan hoge beplanting.'
'In dit artificiële landschap vormen de zware pijlers van de spoorbaan de bomen, waar klimop tegenaan groeit. Zwarte stroken asfalt meanderen door het gras, en daar waar het asfalt een grasgebiedje doorkruist is het bewerkt met een rasterachtig patroon van witte noppen. De pijlers en de onderkant van de spoorbanen worden 's nachts verlicht door lampen die verstopt zitten in verspreid over het gras liggende holle ijzeren afgietsels van boomstronken.'
Dat aspect van de kunstwerken zullen wel weinig mensen zien. Wie gaat daar nu 's nachts fietsen? Naarmate ik er me meer bewust van ben begin ik de verroeste boomstronken overigens wel meer te waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten