Kunst onderweg (2)

He he, het is weer zomer. Nu is het ochtendlijk fietsen door het Westerpark weer echt een feest. Eerder liet ik al het beeld Homo Urbanus zien, waar ik dagelijks langsfiets, maar dat is een tijdelijk beeld. Nu een plaatje van een van de vaste beelden van het park. Man en vrouw op hellend vlak, ofzo? Afstand bewaren vanwege wankel evenwicht? Als ze te dicht bij elkaar komen donderen ze van hun universum af?

Toen ik laatst stopte, om eens beter te kijken dan met zeg 15 km per uur, en om de naam van het kunstwerk en/of de kunstenaar te vinden, zag ik dat beide beelden niet twee armen en benen, maar vier benen hebben. Heel bijzonder. De diepere zin ervan is nog niet tot mij doorgedrongen. Behalve dan dat men bij een oppervlakkige blik veel niet ziet. Dat men Teneinde te Zien Goed moet Kijken.

De naam van de kunstenaar heb ik overigens nog steeds niet gescoord. Dat was de redenen dat ik deze foto steeds niet plaatste. Maar omdat vandaag de zon zo schetterend schijnt, mag het nu toch.