Mens en dier

Mooi plaatje van Plasterk met leguaan. Geplukt uit een boek Hartsvrienden dat ik kocht heb om een idee te krijgen wat je voor tekst je zou kunnen krijgen als je iemand om tekst en foto's vraagt over schrijvers en hun dieren. Dit boek is een verzameling plaate/praatje van journaliste Eke Hagedoorn en fotografe Amke. Heeft daarvoor in HP gestaan.

De meeste mensen hebben een hond of een poes. Deze twee hebben maar weinige BN-ers gescoord met exotische dieren. De directeur van Artis Haig Balian staat op de foto met een miereneter, maar dat is niet zijn huisdier. 'Het fascinerende vind ik die oervorm, rinosaurussen en olifanten hebben dat ook, dat je je afvraagt hoe dat ooit heeft kunnen ontstaan; met die snuit die zestig centimeter lange tong, die enorme staart, die als ze gaan slapen als een deken over zich heen leggen. Dan zie je niets, alleen de snuit tussen de poten. Heel bijzonder.'

Journalist Ed Croonenberg met een harige vogelspin, die hij Elsbeth heeft genoemd, naar Elsbeth Etty met wie hij toen in onmin was. 'Laatst ging mijn huis in de verkoop. Toen heb ik Elsbeth uit logeren gestuurd. 't Zijn toch vaak de vrouwen die beslissen, de mannen hobbelen er wat achteraan. En vrouwen zijn over het algemeen minder gecharmeerd van Elsbeth.'

Geert Dales met een kip. 'Trudy is een aanloopkip. Op een dag zat ze in de boom. Mijn vriend Rinze dacht eerst dat het een fazant was, maar ik keek eens goed en zei: 't is een kip! Rinze was meteen verkocht. Ik wist er niets van, ja, dat een kip een snavel heeft en eieren legt, maar we zijn erover gaan lezen. Nu zou ik haar niet meer willen missen.'

En minister Ronald Plasterk dus met een leguaan. 'We hebben er twee. Jolly en Jumper. Met zo'n beest verleg je je normen. Als mijn vrouw Els in de keuken staat en Jolly ziet haar en zwaait met de kop, dan vinden wij dat heel leuke communicatie. Want het is bijna een robot; zo'n beest kan niet glimlachen, wil niet geaaid worden of op schoot. Heb je die tong gezien? Daar ruiken ze mee. Ik vind het prettig dat het vegetariers zijn.'

Toen ik ooit te Artis een tekencursus deed moest we in les 1 een schildpad tekenen (want die beweegt niet) en les 2 een leguaan (die ligt ook stil). Ooit zag ik op een strand te Maleisie een leguaan, veel groter dan deze, over het strand schuiven en uit de prullebakken vreten. Toen wist ik niet van leguanen. Dacht dat ik hallucineerde.