Prijsuitreiking

Je kunt zeggen: Ik blog dus ik besta. Maar geblogd wòrden kan je ook in je bestaan bevestigen. Naast het podium zat Elz. Zij maakte deze foto. Elz is de jeugdvriendin van RoRo7. Elz volg ik al meer dan een jaar, zij blogt over haar leven afwisselend in Frankrijk en in Amsterdam. Zij is iemand die veel oog heeft voor wonderlijke details en zich af en toe goed kan ergeren. Misschien is dat in het echt niet fijn, maar het leest wel leuk. Zij volgt mijn blog ook. Af en toe reageert ze, zoals toen ik te Frankfurt verrukt blogde over de e-readers aldaar. Maar toch weer raar, zo'n foto die ik niet zelf uitgekozen heb. Geblogd worden is overgeleverd worden aan de wilde spinnen. Gelukkig schrijft ze aardig over mij.

Op de foto: Lucie Theodora, Just E. en de technicus van de Passengers Terminal, vlak voor de prijsuitreiking. Mooie ruimte is dat, die Terminal, met uitzicht over het IJ. We hadden een klein podiumpje in een hoek. Eerst dacht ik: er komt helemaal niemand, oerangst, maar die bleek ongegrond. We deelden immers champagne en bitterballen uit, dus er kwam veel volk.

We deden Prijsuitreiking. Kester Freriks won onze prijs voor zijn boek De Valk. Ik kende hem nog niet. Hij is heel aardig. Hij was kinderlijk verrukt dat hij een glimbeker van ons kreeg en ging onmiddellijk zijn dochter en zijn oude vader bellen. Ik heb een prijs gewonnen! Een sportbeker!

PS. Er bleek nòg een fotograaf aanwezig, die heeft bij het wisselen der bekers Lucie, Just, Kester F. en Mark P. gespot. Foto: Gerlinde de Geus.