Pinksterzaterdag

Het is heerlijk in het Soester Woud. Eindelijk schijnt de zon uitbundig. Nog geen korte broek, maar al wel sandalen aan. We zitten op het terras bijeen en beppen over ditjes en datjes. De belevenissen van de afgelopen week, de belevenissen van het weekend. De planten, welke pal in de zon mogen en welke niet. Waarom de vlinderstruik het niet doet onder de dennen. De ongemakken van het vijftigjarige lijf, zoals daar zijn de stramheid in de ochtend. De buren. In het park. Op de dijk. De jaarlijkse buurtbarbecue. In het park. Op de dijk. Onze onwennigheid daarmee. En de natuur in het leven van een stadsmens. De luidruchtigheid van de vele vogels daar in het bos. Mijn scholekster. Haar rupsen. Mijn muggen. Haar nieuwe parafernalia. De gordijnen. Mijn volgende woninginrichting-thema wordt: de klamboe. En: hoe moet dat dan met Vespa in geval van een klamboe? Heerlijk hangen is dat zo met Pinkster.