Miauw!

Daar zit ik nu op de grond, in het donker, naast een knaaiende cyperse kat. Is het Vespa? Al ruim twee dagen en nachten is Vespa zoek. Logeren is nooit een probleem en als we bij Bobby zijn weet Vespa precies welke deur haar voordeur is. Maar sinds vrijdagavond is ze verschwunden. Kwijt. Zoek. Ik wil me er niet meer druk over maken. Ze komt wel weer terug, bezweer ik. Dit is eerder gebeurd. Toen was ze na 24 uur paniek ook zomaar weer terug. Maar wel overal briefjes ophangen. Buren vragen: heeft u Vespa gezien?

Ik ben al in de pyama als er zondagavond aangebeld wordt; er zouden op de parkeerplaats bij de fietsen twéé katten rondzwerven. Twee cyperse. Snel aankleden en met een zaklantaarn en een zakje droogvoer naar beneden. Ondanks dat het al na elven is zijn er daar in het duister diverse buren op de parkeerplaats die wèl zien onder welke auto een kat zit.

De kat komt tevoorschijn als ik een meter van mij dat bakje voer neerzet. Skrontsj skrontsj. Honger! Is het Vespa? Deze is veel dunner. Ze kan toch niet in twee nachten zo afgevallen zijn? Jawel, zegt de buurvrouw, dat kan heel snel gaan. Zij zal het wel weten. Het lijkt wel hetzelfde gezichtje en haartekening als Vespa, alleen de kleurschakering is in het felle zaklamplicht niet al te duidelijk. Het gedrag is helemaal onbekend. Het poezedier blaast en slaat. Is dit Vespa? Heeft ze traumatische ervaringen meegemaakt? Het dier vreet en vreet, maar als ik met mijn hand maar een beetje in haar buurt kom slaat ze erop. Oppakken is er echt niet bij. En dan na twintig minuten zijn het bakje en het zakje leeg en loopt ze weg zonder me nog een blik waardig te keuren. Als een clochard blijf ik nog een paar minuten op de grond zitten, zwaar teleurgesteld. Het motregent ook nog. Met lood in de schoenen ga ik uiteindelijk terug naar de achteringang van de flat. Dan moet Bobby morgen maar verder zoeken.

Maar bij de achterdeur van de flat hoor ik een mauwtje. Zoals ze elke dag tegen me praat. Onder een auto, ook. Vespa! juich ik. Vespa! Kom maar! Miauw! Ja! Miauw! Ik zet het bakje met de overgebleven brokjes op de grond en ze scharrelt er naar toe. Met haar bolle buik. Vespa! Miauw! Ze slaat helemaal niet en laat zich gewoon oppakken en samen gaan we in de lift naar boven. Herenigd. Wat een dag. Heb ik me 20 minuten door een vreemde kat laten slaan!