Ik woon hier nog toch al ruim een half jaar, maar nog steeds ben ik niet naar de Oranjesluizen gewandeld. Vanavond moeten we kiezen uit Paulien Cornelissen (Zomergasten) en wat anders. Het wordt een wandeling eerst naar Camping Zeeburg en dan misschien nog verder.
Camping Zeeburg is zo in het hoogseizoen een nachtmerrie voor de rust-kampeerder. Honderden tentjes staan haring aan haring. Maar wel heel relaxed sfeertje. Al die campinggasten slenteren over de Schellingwouderbrug, of richting mij. Naar de tramhalte Flevopark om naar Leidseplein of Rembrandtplein te gaan. Of de andere kant op, naar tram 26 op Zeeburgereiland waar ze naar het Centraal Station kunnen. Wat een bijzonder beeld moet je van Amsterdam krijgen als je hier kampeert. Wel leuk.
Het Zeeburgereilamd is ook weer een wonderlijk fenomeen. Kunstmatig, maar al veel ouder dan IJburg. Ooit was het voornamelijk industrieel en nuts (rioolzuivering), en daarnaast een vrijhaven voor mensen die zich niet wensten te conformeren. Twintig jaar geleden was hier een anarchistisch tuinhuisjespark waar meerdere bekenden een huisje op hadden. Elk jaar werden ze er af geprocedeerd en kregen ze weer een jaar respijt. Toen de Piet Heintunnel kwam moesten ze definitief weg. Van dat tuinhuisjesparadijs van weleer is helemaal niets meer over. Op die plek is nu geloof ik een soort opvang, waarschijnlijk van junks en alcoholisten.
Camping Zeeburg is zo in het hoogseizoen een nachtmerrie voor de rust-kampeerder. Honderden tentjes staan haring aan haring. Maar wel heel relaxed sfeertje. Al die campinggasten slenteren over de Schellingwouderbrug, of richting mij. Naar de tramhalte Flevopark om naar Leidseplein of Rembrandtplein te gaan. Of de andere kant op, naar tram 26 op Zeeburgereiland waar ze naar het Centraal Station kunnen. Wat een bijzonder beeld moet je van Amsterdam krijgen als je hier kampeert. Wel leuk.
Het Zeeburgereilamd is ook weer een wonderlijk fenomeen. Kunstmatig, maar al veel ouder dan IJburg. Ooit was het voornamelijk industrieel en nuts (rioolzuivering), en daarnaast een vrijhaven voor mensen die zich niet wensten te conformeren. Twintig jaar geleden was hier een anarchistisch tuinhuisjespark waar meerdere bekenden een huisje op hadden. Elk jaar werden ze er af geprocedeerd en kregen ze weer een jaar respijt. Toen de Piet Heintunnel kwam moesten ze definitief weg. Van dat tuinhuisjesparadijs van weleer is helemaal niets meer over. Op die plek is nu geloof ik een soort opvang, waarschijnlijk van junks en alcoholisten.
Een tijd was er ook een goed café-restaurant Kaap Kot, bij het toenmalige Informatiecentrum IJburg (de eerste jaren voor en van IJburg). Maffe plek zo in het water, heel populaire bestemming voor een fietstochtje voor de bewoners van de andere oostelijke eilanden. Nu is de rioolzuivering weg en is het eiland bijna helemaal kaal. Ik heb me er niet in verdiept, maar ik neem aan dat er wel weer wat grootstedelijke bouwprojecten zullen komen. Toplocatie. Wel zijn er nog watergaten met de raarste woonboten en plekken waar arty Ruigoord-achtige sferen heersen.
Fascinerende wandeling in het avondlicht langs het allerlaatste stuk van het Amsterdamrijnkanaal naar het IJ en daar over de steigers, waar gigantische binnenvaartschepen liggen te wachten op de sluis, en dan het hoekje om naar de sluizen. En dan denk ik: wat een geluksvogel ben ik. Stel dat ik dit huis aan de Zeeburgerdijk niet had gevonden, afgelopen december, en ik in Slotermeer was komen te wonen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten