En dan ben je gerecupereerd, en dan is het maandagmorgen en moet je er om 06.15 uur weer uit. Het is te doen. Het is echt te doen. Wat is nu 06.15 uur. Vólksstammen doen dat.Iemand nodigt mij uit naar het Openluchttheater in het Amsterdamse Bos. Dat begint 's avonds om half tien / tien uur. Nee, zeg ik dan, ik doe het maar niet. Je mag komen eten, ik kook graag voor je, en lekker, en dan doen we nog een rondje lopen, maar om tien uur naar het Amsterdamse Bos, neem, sorry, dat trek ik niet, dan moet ik naar bed. Ik moet om kwart over zes op. Maar je kunt toch wel een keer mee naar het Amsterdamse Bos? Dat is toch leuk! Nee, herhaal ik dan, twee keer, drie keer, ik moet om tien uur naar bed, want ik moet om kwart over zes op.
Of iemand die wil komen logeren. Na een paar keer telefonisch overleg hoor ik haar zeggen: Je zit wel vaak in de auto! Want soms bel ik in de auto. Ja inderdaad. Heb je wel eens gehoord dat ik elke dag naar Capelle op en neer rijd? Elke dag? Naar Capelle? Op en neer? En dat dat het het kortste is als ik om zeven uur vertrek? Dat het mis gaat als je later vertrekt? Je mag zéker komen logeren, van harte welkom, maar ik ga wel om tien uur naar bed en sta om kwart over zes op. En dan klinkt het of de logé niet welkom is. En alsof ze dat voor het eerst hoort. Dan kom ik maar niet, zegt ze, als je er niet bent. Het is toch niet nieuw? Ja je hebt het wel eens verteld, maar het drong niet tot me door. 'Mensen lúisteren gewoon niet', zei Will instemmend.
Echt, het gaat allemaal best. Het is best te doen. Als je om tien uur naar bed gaat. en dat doe je niet altijd. En dan steekt zomaar 's morgens storm en regen op. Op zo'n moment zinkt de mensch de moed wel eens in de schoenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten