Het is de wekelijkse thuiswerkdag. Ik sleep de laptop naar de woonkamer, want daar verblijft het fijner. Ik kan er wel niet printen en scannen, maar dat hoeft ook niet.Op enig moment klinkt er enorme herrie beneden. Iets stort in. Dat kán niet bij mij zijn, dat móet bij een buur zijn. Maar als ik een uur later naar beneden loop blijkt mijn hele plank met fotoboeken (en dat zijn er nogal wat) naar beneden gevallen te zijn. Op mijn bureau, op de tafellamp, op de scanner/printer. De helft van de fotoboeken bestond uit multomappen die allemaal opengevallen zijn. Zover het oog reikt liggen er fotobladen met verleden over de vloer.
Het duurt wel een uur voordat alles weer in de mappen zit. Een paar mappen ga ik door. Deze foto lacht me ineens toe. Negentien jaar geleden? Op kraamvisite bij Jongste Nichtje. Nichtje hield toen al van me, zie ik nu, zo lekker tussen de tantetjes in geschurkt. Leuk om in te scannen. Maar de scanner werkt niet meer. Krijg een melding over een ontbrekende driver. Geen idee wat dat is, maar ik ga de boel maar weer eens de-installeren en installeren. Moest ik laatst ook al. Het duurt en het duurt. Maar toch was de zooi de moeite waard, want fijn om zo'n plaatje des levens terug te zien. Wat waren we jong...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten