'Gaan we op vakantie, ja maar waarnaartoe dan, nou misschien naar Griekenland of misschien naar Tunis...' Waren het niet Jenny Arean en Frans Halsema die dat zongen?
Wij willen een weekje weg, maar waarnaartoe. Vorig jaar wilde ik dolgraag zon en deden we Madeira, maar voor een week vakantie was dat een dagreis heen en een dagreis terug. En we moesten wegens de kou daar meteen dikke wollen truien en dekentjes kopen, die sterk naar schaap roken. Mooi was het daar, maar nu wil ik liever dichterbij. Naar Egmond ofzo. Ik zag een advertentie voor een mooie vakantiehuisje in de duinen en waarom niet? Het is een drie kwartier rijden en de duinen en het strand zijn ook daar verrukkelijk. Maar Bobby vindt Egmond iets voor als je 73 bent. Een Waddeneiland dan, in de duinen van Vlieland. En hij wil héél graag óver de grens, ook al is het maar een piepklein stukje. Zo komen we uit op bestemming Borkum.
Vanwege mijn aversie tegen lelijke Duitse vakantiehuisjes belooft hij het voorwerk te doen. Door allerlei omstandigheden kwam het er steeds niet van, dus dit weekend moet het egebeuren. Nu heb ik veel lelijke huisjes langs zien komen, maar Borkum slaat alles. Alle bewoners van Borkum verhuren zo te zien hun zolderetagetje. Daar zetten ze dan op 35 m2 een veel te groot bankstel neer, een grote tv, een eethoek, een keukenblok met alles erop en eraan, want dat willen de mensen, een douche, een tweepersoonsbed en een stapelbed.
Hij heeft er dertig uitgekozen, voorselectie, die allemaal met een shortcut op het Bureaublad staan. Aan mij de opdracht om af te schieten. Voorwaarde: ik moet er vijf overlaten. Wie wil weten wat ik doormaak moet maar eens zoeken op Ferienwohning Borkum. De foto's van Borkum zelf zijn schitterend, daar niet van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten