Regelmatig fiets ik langs de Onze Lieve Vrouwe Kapel van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis OLGV. Het is een mooi romanesk gebouwtje van buiten. Binnen is het heel wit, heb ik op foto's gezien, heel wat soberder dan de meeste kakelbonte Amsterdamse katholieke kerken. En er is een labyrint. Vandaag stap ik af en pers ik mij door het ziekenhuisgewoel om de stilte van de kapel te vinden.
Het is inderdaad een erg mooi kapelletje. Heel licht. Omdat het buiten zo ontzettend zonnig is lijkt het wel alsof je in een mediterraan gebied bent. Je hoort wel veel geluiden: een kantine met lunchend ziekenhuispersoneel en afwasgeluiden. Maar het is allemaal ver weg.
Het labyrint (foto rechts) is mooi, maar klein. Haast niet te doen. Terwijl ik het loop heb ik het gevoel dat ik enorme schuiten van voeten heb. Er is geen prangend vraagstuk, dat oplossing behoeft, maar het is toch fijn het labyrint te lopen. Dan brand ik kaarsjes voor wie voor mijn gevoel wel wat zegen al dan niet van boven zouden kunnen gebruiken.
Lijkt me eigenlijk wel mooi, een kapel bij je werk. In plaats van lunchpauze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten