'In the seclusion of a cell—an existence whose
quietness is only varied by the silent meals, the solemnity of ritual,
and long solitary walks in the woods—the troubled waters of the mind
grow still and clear, and much that is hidden away and all that clouds
it floats to the surface and can be skimmed away; and after a time one
reaches a state of peace that is unthought of in the ordinary world.'
'n Verlaat verjaarscadeau. Het stamt uit 1957, mijn geboortejaar. Patrick Leigh Fermor is een bekend Engels schrijver die ik niet ken maar die naar het schijnt veel indrukwekkende reisboeken heeft geschreven. In A Time to Keep Silence,
schrijft hij vooral over de innerlijke reis die hij maakt wanneer hij oude kloosters bezoekt. Hij beschrijft in deze dunne bundel bezoeken en verblijven in drie Kloosters: de Benedictijner Abdij van St. Wandrille, en in een klooster van Trappisten waar de monniken de gelofte tot zwijgen hebben afgelegd. Hij bezoekt ook een van de beroemde rotsklooster in Cappadocië, een van de eerste kloosters uit de christelijke geschiedenis.
Ik heb nu drie keer een weekendretraite in een klooster gedaan en dat als heel bijzonder ervaren. Wat ik er vooral meemaakte was dat ik bij wijze van spreken als een donderwolk in ging, en als een zonnetje weer uit kwam. Maar hoe beschrijf je wat je daar ziet, hoort, beleeft? Woorden schieten je tekort. Deze Patrick Leigh Fermor kan het wel. Hij schrijft heel aandachtig wat hij ziet, hoort, beleeft. Mooi. Het is een reeks meditatieve teksten over de betekenis van stilte en afzondering in het moderne leven:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten