Het is het allemaal waard geweest. We zitten op een zwart lavastrand op het meest westelijke puntje van Europa ergens tussen Lissabon en New York in een nieuw restaurantje van een jazz-liefhebber (pianomuziek van Ellis Marsalis) en het is hier allemaal even geweldig. Hoge zwarte kusten met watervallen, prachtige bloemen, een vulkaanlandschap dat ook aan de Schotse Hooglanden doet denken, uitzicht op zee, op de ondergaande zon. Het einde van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten