Huiskapel

Op het terrein van onze Quinta staat een kapelletje. De deur staat open. Je mag er geloof ik altijd in. Wat zou de geschiedenis ervan zijn? Nu staat het er, maar het was vast een 'ding' van een voorouder.

Ik mag dan mijn eigen eclectische kapelletje aan de Zeeburgerdijk hebben, met een tekening van een bloed wenende Maria, een Mariabeeld van de heilige Fatima, een liggende boeddha, een chinese godin, en een tekening van een whirlende soefi, dat tevens galerie, is, èn logeerkamer, en drooghok... Maar al die functies scheiden zou ook mooi zijn.

Een kapelletje aan de Vecht. Ik zou er elke dag een uur (of twee) kunnen zitten en naar muziek luisteren. Of naar de stilte. Hier te Velas San Jorge luister ik in het kapelletje naar prachtige barok-muziek: het Miserere van Allegri, allerhemelst gezongen door de groep A Sei Voci. En de vogeltjes kwinkeleren er tussendoor. Zo is het leven goed.