Een 65-jarige man krijgt op een ochtend een brief van een vroegere collega waarin staat dat zij in een hospitium ligt en binnenkort overlijdt. Hij knutselt een tekst op een anzichtkaart en wil die naar de post brengen en besluit dan dat hij het haar gaat brengen. Dat hij gaat lópen, ruim 800 km, en dat zij moet blijven leven tot hij er is.
Zijn vrouw is ontzet maar ook weer niet. Hij belt haar elke dag om te zeggen waar hij is, maar verder zijn het nietszeggende telefoontjes.
Zijn leven komt in partjes voorbij. Hij ontmoet allemaal vreemde mensen, voert kleine gesprekjes, slaapt eerst in hotels maar als het geld op raakt slaapt hij buiten. Een ware pelgrim. De lezer volgt hem op zijn wonderlijke tocht en ook de ontwikkeling van zijn vrouw die thuis ook steeds meer uit haar schulp kruipt. Wat er in hun leven is gebeurd dat zij zo uit elkaar gegroeid zijn komt maar heel traag boven water.
Hij wordt op een gegeven moment een cultfiguur met allemaal volgelingen, wat doet denken aan de film Forest Gump.
Een aaneenschakeling van bijzondere momenten, heel ijl en heel aards tegelijk. En het komt ook nog goed aan het eind. Voor wat het waard is: ik had er regelmatig tranen bij in de ogen. Lijkt me echt stof voor een succesvolle fee good movie!
Ik heb het gelezen in een hotel op de Azoren in afwachting van een hurricane.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten