Op alle eilanden hebben we een huurauto. Omdat deze vakantie iets meer in de papieren loopt dan we gewend zijn hebben we steeds een huurauto categorie A geboekt. Een Hyundai Atos, zeg maar, zo'n auto waarvan je je bij sommige hellingen afvraagt of hij die überhaupt wel trekt.
Op Flores hadden we een Renault Clio (categorie C) en op Faial een relatief nieuwe grote Opel Corsa categorie B). Die laatste twee waren - ook vergeleken met de Celica thuis die ook alweer 15 jaar is - heerlijke luxewagens. 'Opel, wir leben Autos'.
We zijn dus wel een beetje teleurgesteld dat we op São Miguel weer een Toyota Aygo krijgen, knalrood en spiksplinternieuw weliswaar, maar toch. Type Koekblik. Hij rijdt heel schokkerig. Je went er op den duur wel aan, maar nooit helemaal.
Het grootste probleem is dat hij als je wilt wegrijden niet in zijn 1 wil én niet in zijn achteruit. Dat zijn precies de versnellingen die je nodig hebt, zeker als je de dag op een helling begint. En dat doen we, want we wonen en parkeren halverwege een heuvel. Misvhien kunt u zich de taferelen voorstellen in de auto die op een hoek op een helling geparkeerd staat en die niet in zijn 1 wil.
Maar inventief als we zijn hebben we er wat op gevonden, Dus nu is het bij thuiskomen: eerst het Koekblik keren, zodat-ie met zijn rooie neusje naar beneden staat, en in zijn 1 laten staan.
En u ziet het goed: het regent. Het regent pijpenstelen. Al de hele dag. Helemaal niet erg. We hebben een groot terras met afdak en de temperatuur is heerlijk. Ik lees Julian Barnes, 'A Sense of an Ending'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten