Quinta do Canavial

Ons eerste onderkomen, Quinta do Canavial, is piitoresk - of laten we zeggen: het wás ooit pittoresk - maar we zijn wel tevreden. Het doet t in elk geval goed op de foto's. Het zijn aardige mensen. Er komen allemaal wandelaars, beetje OSM. Het uitzicht hier bestons ooit uit lege grazige weiden, op de foto's aan de wand te zien, nu is er een voetbalveld met kunstgras en een lelijk nieuwbouwwijkje. Niet naar kijken, is het devies.

Er zijn wat ongemakken, maar die neem je maar voor lief. Zo is het bed niet meer dan een twijfelaar met een wiebelig springveren matras, wat niet fijn is als een van beide niet meteen de slaap kan vatten. Er is niet elke dag diner en als je het 's morgens niet vraagt kun je het 's avonds wel vergeten.

Wel is er op loopafstand een schitterend zwart privéstrandje en daar vergeet je alle lelijkheid onmiddellijk en wil je alles weten van de geologie van de Atlantische Oceaan die ooit deze eilanden van de oceaanbodem heeft doen opstulpen.