Dirigeren moet men leren

In mijn fotomapje van de iPad vind ik een plaatje van Spike. Blijkbaar heb ik dat gisteren gezocht en bewaard, wat ik in alle hectiek van het werkende bestaan alweer was vergeten. Ik had nog nooit van Spike gehoord, hij is een Haagse rockster. Ach, er is zoveel wat ik niet ken en weet.

Reenske kijkt al weken naar 'De Maestro', een serie waar bij acht BN-ers in een afvalrace strijden om de eer de beste dirigent te worden. Een format van het gefuseerde Avrotros. 

Ik kijk niet veel tv, een beetje nieuws en achtergronden, soms een stukje DWDD of Pauw, één soap en soms ter verstrooiing een oude sitcom. Ze keek als ik thuis was blijkbaar in haar kamer op de laptop naar de serie. Al die weken/maanden dat ze hier nu woont kijken we nooit samen tv. Nu zie ik de aankondiging van de finale en stel ik voor: zullen we samen kijken? RTL-presentator Carlo Boszhard en deze Spike van Zoest strijden om de titel. 

Dit is echt bijzonder gezellig, leuk en leerzaam. Klassieke muziek for the millions. Je krijgt een béétje een idee wat zo'n dirigent moet doen en kunnen, hoe hij een muziekstuk helemaal tot in alle vezels moet kunnen en kennen, hoe hij zo'n orkest door de partituur heen voert. Dat het zonder dirigent echt niet lukt. Dat een beetje met de armen zwaaien geen dirigeren is. 

Het is een openbaring deze twee amateur-dirigenten fanatiek te zien strijden. Hun trotse ouders/geliefden - zo te zien allemaal tamelijke vreemden in de wereld van de klassieke muziek - mee te zien leven. Heel leuk. O jé, nu zal ik toch niet aan alemaal van die BN-series verslaafd gaan raken?