Schoonmama heeft een traplift gekregen. Nu kan ze weer naar boven.
Als ik haar huis binnen kom ben ik zo enthousiast over de traplift dat ik eerst daarin naar boven wil voor ik haar begroet. Gelukkig vindt ze het zelf ook een erg leuk ding, die lift, dus vergeeft ze het me.
Het is alsof je in een kermisattractie zit. Kraaiend van engheid en plezier,ik kan er niets aan doen. Schoonmama zegt: Stil toch een beetje, wat moeten de buren wel niet denken! Vooral naar beneden is griezelig steil.
Het heeft even een etmaal geduurd voor ze het vertrouwde, maar dat is nu zo ver. Het bed in de kamer van de thuiszorg mag weer weg. De internist in het ziekenhuis heeft gezegd dat ze niet meer hoeft te komen. Ze is weer helemaal blij. En wij ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten