Ligt het aan mij en aan de ouder wordende ogen? Ik vind door de nacht rijden steeds enger. Zeker door de Friese nacht. Wat is het daar donker. Als je je grote licht niet aandoet zie je geen flikker. En de weg van Woudsend naar Lemmer kent een aantal vervaarlijke bochten en bruggen.
Ik ben naar Woudsend om aldaar weer een graantje mee te pikken van het huiselijk geluk van Hani501 en de haren. Dat zijn de vrouw des huizes Inge, de ossen Willie drie en Gerrit, de paarden Hayke, Melvin en Chrissy, de katten Chick en Chucky, de honden Roeschka en Quincy. En dan nog een schare kippen.
Willy Drie, dat hele kleine stiertje, is inmiddels een enorm gevaarte geworden. Hij heeft gezelschap gekregen van een nieuwe nu roodharige os Gerrit, die ook al omvangrijk is. Maar wel kleiner.
Dia is er ook. Zij logeert te Woudsend. Wat een licht en warmte en vriendschap en saamhorigheid op het Friese platteland. We doen een rondje goede voornemens. Mijn goede voornemen is in 2015 mijn goede humeur te bewaren. Dia vindt dat heel boeddhistisch.
En dan weer terug door het nachtelijk stikkeduister naar de Randstad. Pas vanaf Hilversum is de snelweg verlicht.
Het is een rare wezenloze dag, Derde Kerstdag. Trouw heeft en een fotospecial aan gewijs. Gezinnen en studentenhuizen die groepsgewijs samen rondhangen.
Net als ik te Utrecht de lift in stap gaat de telefoon. Bobby maakt zich al zorgen waar ik blijf. De nacht in donker en het is ijzig koud. Wij hebben geen dierschare, maar wij hebben de eindeloze tv-serie The West Wing, waar we weer drie afleveringen van zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten