De map Concepten

Nu het schilderwerk voorlopig klaar is en Brinkers morgen een groot deel van het tapijt gaat leggen kan ik er niet meer omheen. Er gaat verhuisd worden. 

Het is even diep ademhalen en dan bel de verhuizer van vijf jaar geleden. Die was toen geweldig geruststellend. Hij komt straks langs om alles op te nemen. Dat vind ik ook zo fijn. Bij de meeste verhuizers die je googelt moet je allemaal formulieren invullen. Maar in het huis waar ik nu woon is niets standaard. Dus alle vragen in dat formulier slaan niet op mijn situatie. Zo woon ik niet op 1 hoog en  niet op 2 hoog. Zo moet je op een dijkje parkeren die geen straat is maar ook geen stoep. Ik denk dat ze een buitenlift moeten nemen, maar dat moeten ze zelf maar beoordelen. 

Hij kan  niet op dinsdag 12 mei, zoals ik graag wil, zegt hij, maar wel op maandag 11 mei. Om niet gek te worden laat ik ook inpakken. Dan hoeft niet alles door mijn handen. Dan komt er een jongen, die stapelt alles in dozen en vraagt steeds: wat moet er op deze doos staan? Dan kun je niet gillen maar moet je gewoon antwoord geven. Dit gun ik mijzelf. Ze kunnen desgewenst ook de Ikea-kasten demonteren. Als ik op 11 mei gaan verhuizen komen ze vrijdag 8 mei inpakken. Nou, vooruit dan maar. Dan moet ik dat weekend maar uit een koffer leven. Dat doe ik tenslotte al 7 jaar.

De huur opzeggen. Ook zo'n ding. Het hoeft niet meer Aangetekend, zoals in het huurcontract staat, vertellen ze bij de woningbouw, het kan tegenwoordig ook per mail.  Ik componeer het mailtje, maar laat het nog even in de map Concepten wachten.

Hoe gemengd de gevoelens ook zijn, het is wel bevredigend om eindelijk een antwoord te kunnen geven op de vraag die iedereen al jaren stelt: Wanneer ga je verhuizen?