Dat is dan weer zo'n mooie gebeurtenis. Geheel onverwacht komt Nichtje me redden. Helemaal vanuit Nijmegen. Zullen we kleuren? vraagt ze. Kleuren? Het blijkt dat ik haar jaren geleden een mandala-kleurboek cadeau heb gedaan, waar ze niet heel veel mee gedaan heeft, maar dat ze nu empatisch kan inzetten.
Ik maak risotto en als het eten op is kiezen we elk een prachtige oriëntaalse kleurplaat. Bobby komt thuis van het schilderen en kiest voor ons Ambrosiaanse kerkmuziek uit de 3e eeuw.
Ze heeft nog nooit gehoord van de rage kleurboeken-voor-volwassenen waarvan er afgelopen jaar honderdduizenden over de toonbank gingen. Nu ben ik er wat huiverig voor. Wij waren voorlopers, zegt Bobby.
Zo gaat ons paradijs er straks in ons knusse kleurige grote nieuwe huis uitzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten