Op de een of andere manier nodigt dd storm me uit om de werkdag eens op te delen door middel van een lunchwandeling. Als je op de kaart van Bunnik kijkt is, dan lijkt het een enorm eind vanwege dat de dichtstbijzijnde bruggen elk ruim tien minuten lopen zijn dwars door industrieterreinen. Maar de wind kolkt zo in die immer zo kalme Kromme Rijn, dat iets me naar buiten trekt. Ze zijn al weken bezig met de oevers van de Kromme Rijn. Waar het kán maken ze rivier iets breder en ontwikkelen ze natuurlijke oevers. Maar omdat er spoorlijnen lopen en er bedrijventerreinen tegenaan gepleurd zijn kan dat niet overal.
Heb ik al eens verteld dat ik een mailtje gestuurd heb naar de Gemeente Bunnik, of ze er niet wat aan konden doen? Dat wij zo tussen het hekwerk en het spoor klem zitten, dat je je in een psychiatrische inrichting waant. Ik ben opgebeld, dat wel, maar de gemeenteambtenaar kon niets voor mij doen. Ook niet een vlotbrugje ofzo.
De wandeling duurt ca 50 minuten. Die rek ik ook nog eens op naar een uur, want onderweg passeer je de St Barbara Kerk, waar kr in de dagkapel een schietgebedje kan doen. En een bakker, waar je verse belegde broodjes kunt laten beleggen. Daar heb je na zo'n storm en drang wandeling wel zin in.
Dit was eens maar nooit weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten