Abenteuer

In een Raststätte in de buurt van Braunschweig met een Gulaschsuppe. Het leuke van alleen op reis gaan is het gevoel van avontuur. Op zich. Er kan van alles mis gaan en dat moet jij dan zelf oplossen. Niet in de stress raken. Doen wat er gedaan moet worden en vertrouwen houden. 

Op zich is het leuk, avontuur. Of achteraf. Het avontuur vandaag begint al om 08.45u thuis op de parkeerplaats. Om de koffer en de af te leveren kunstwerkjes in de bolide te zetten moet-ie een eindje maar voren, maar de versnellingspook doet niets. Nog een keer. Niets. Nog een keer. Niets. Dus de auto staat stil en beweegt niet. Om de situatie te bezweren loop ik de tuin in en weer uit, even opnieuw beginnen, en dan: niets aan de hand. En inderdaad, niets aan de hand.

Ik naar de Tango op de Franciscusdreef, even de tank volgooien, gebeurt weer precies hetzelfde. Ik krijg de auto niet in een versnelling en sta dus stil. Dat was het. Ken je die mop van die vrouw die naar Berlijn zou? De auto’s achter mij toeteren geïrriteerd omdat ik niet wegrijd. Gelukkig kunnen ze net om me heen.

Dan doet-ie het ineens weer. Onverklaarbaar. Ik ben nog heel dichtbij huis, en bij mijn garage. Dus ik kan ook even  naar de garage rijden. Maar wat is het verhaal? Is het de koppeling? De versnellingsbak? Dat kan de monteur ook niet zien. Bovendien is het probleem niet aan de hand als hij het probeert. Hij weet het ook niet. Ik zou gaan rijden, zegt hij, als ANWB-lid heeft u altijd recht op een vervangauto.

Dan gaat alles goed. Behalve dat ik er toch wel een beetje gespannen van word. Want wat was er? Gebeurt het straks weer? Ik pijnig mijn hersenen. Heeft het te maken met het rijden in de automaat voor de Buurttaxi?  Ben ik de automatismen met de gewone auto kwijt? Heb ik de rem ingetrapt (wat noodzakelijk is om de automaat te starten) in plaats van de koppeling? Ik weet het niet meer. 

Nog zo momentje. Als je richting Hannover rijdt kom je op een gegeven moment door het monsterlijke Bad Oeyenhausen. Een fenomeen. Een snelweg met stoplichten dwars door een woonplaats. En daarlangs autobedrijven en sekswinkels. Daar is het afgelopen jaar een rondweg omheen gelegd. Maar de aansluiting met de snelweg richting Berlijn is nog niet af en zo word ik naar het zuidwesten gedirigeerd. Richting Bielefeld. Zonder uitleg. Maar ik moet niet nar het zuidwesten. In tegendeel. Maar ik heb de wegenkaart van Duitsland echt niet in mijn hoofd. Ik kan zulke ritten maken dankzij de navigatie-app. Ook weer zo’n moment van vertrouwen hebben. Het betekent weer een half uur vertraging maar het komt allemaal wel weer goed. 

Ik ben nu op tweederde. Ik kom er wel.