Mijn absolute record bingewatchen gehaald. Twee seizoenen Broadchurch. Het tweede en derde. Toen ik seizoen 1 had gekeken was ik ook al erg enthousiast maar er was toen nog geen vervolg. Broadchurch is een kustplaatsje in Dorset, UK. Prachtige klippenkusten, mooie mensen, en groot drama. Seizoen 1 ging over een jongetje Danny dat omgebracht is, in seizoen 2 komt er een rechtszaak tegen de moordenaar van Danny, met Charlotte Rampling als openbare aanklager, en in seizoen 3 een vrouw van in de vijftig die verkracht wordt op een feestje. Acht afleveringen om de zaak uit te zoeken. Alle personages zijn heel gelaagd. Hoofdpersonen zijn twee goeie maar ook tamelijk humeurige detectives met complexe privélevens. Goeie karakters, goeie acteurs, genuanceerde psychologie, prachtige landschappen... Je blijft gekluisterd.
Ik heb merk ik nogal een oordeel over bingewatchen. Dat dat slecht is. Van geestelijke armoede getuigt. Werken, culturele dingen doen, schrijven, tekenen, wandelen, fietsen, koken, boeken lezen, pianospelen, films en theater bezoeken, dat vind ik allemaal nuttige hoogstaande bezigheden, maar series kijken niet. Misschien kan ik er wat milder naar kijken. Het zijn goeie series. Alsof je een dik boek leest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten