Op het Duitse platteland is altijd wat te doen. Op een parkeerplaats bij een klein huisjespark aan het meertje bij Reimershagen worden een film vertoond. Buiten. Klapstoelen mee. Het is een documentaire over een Turkse man in Kreuzberg die daar zijn hele volwassen leven kolen verkocht. De filmmaker Volker Meyer-Dabisch woonde jarenlang tegenover het zaakje en volgde de kolenhandelaar Ahmed Özdemir, zijn vrouw en een van hun zoons gedurende zo’n vijftien jaar, van 2000 tot 2015. De kolenhandel is een neergaande handel. Ahmed sleept de zakken kolenbrikken de Kreuzbergse trappen op en af. Loodzwaar werk. Op een dag gooit zijn vrouw hem zijn huis uit
En moet-ie alleen verder. De jongste zoon Oktay Ozdemir is nu acteur en clown. Als je zijn naam googelt zijn er veel plaatjes en interviews te vinden.
Het is ergens wel interessant, Kreuzberg was dé wijk van Berlijn waar Turken gingen wonen, en om dan één zo’n man te volgen, maar de film is niet heel boeiend gemaakt. Een onspectaculaire film over een onspectaculair leven. De filmmaker is zelf ook aanwezig. Ik stel mij voor dat zijn film een paar keer is vertoond op documentairefestival en toen niet meer, en dat hij dit heeft bedacht: ik doe gratis vertoningen op het platteland. De avond doet een beetje aan vormingstheater denken uit de jaren zeventig. Knullige avondjes met idealistische maar niet al te goeie acteurs. Hij doet ook nog vragen beantwoorden na afloop, in het donker, en hij praat maar door en door. Een avond om nooit te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten